និស្សិត ឡេ ថាញ់ ហៅ ធ្វើអាជីវកម្មតាំងពីនៅកំពុងសិក្សា
- សេចក្ដីលម្អិត
- ជំពូក៖ ព័ត៌មាន
- ចេញផ្សាយនា 03 កក្កដា 2018
- ចុចដង៖ 661
ដោយមានទឹកចិត្តស្រឡាញ់វិស័យអាជីវកម្ម មិត្ត ឡេ ថាញ់ ហៅ ជានិស្សិតកំពុងសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យត្រាវិញ បានកំណត់ទិសដៅនឹងដើរលើវិថីធ្វើអាជីវកម្ម។ មកដល់ថ្ងៃនេះ គាត់បានបង្កើតប្រព័ន្ធលក់ដុំនំដូង តាមបណ្តាខេត្តទាំង ១៣ នៅ តី ណាម បូ។
មិត្ត ឡេ ថាញ់ ហៅ មានកំណើតនៅស្រុក យ្វៀន ហាយ ខេត្តត្រាវិញ។ គាត់មានក្តីស្រមៃតាំងពីនៅក្មេងថា អនាគតចង់ក្លាយជាអាជីវករជោគជ័យមួយ។ ហេតុដូច្នោះ ក្នុងពេលដែលគាត់កំពុងសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ គាត់ក៏មានបំណងធ្វើអាជីវកម្មដោយផ្ទាល់ខ្លួន។
ឆ្នាំ ២០១៧ នៅពេល ថាញ់ ហៅ ចូលរួមវគ្គសិក្សា“Awake your power” គាត់ចាប់ផ្តើមមានគម្រោងអំពីការលក់នំដូងអាំង – ដែលជាផលិតផលពិសេសរបស់ ក្វាង ណាម។ វាជាការងារធម្មតាមែនតែមានអត្ថន័យយ៉ាងសំខាន់។
ថាញ់ ហៅ ចែករំលែកថា៖ “ទៅលក់ទំនិញ សំខាន់គឺយើងត្រូវជំនះឱ្យបាននូវភាពខ្មាសអៀន ឧបសគ្គរារាំង ប្រសិនបើមិនជំនះនូវភាពខ្មាសអៀននោះទេ យើងនឹងមិនអាចទទួលបានភាពជោគជ័យ។ ត្រូវតែក្លាហាន ជឿជាក់លើខ្លួនឯង សាកល្បងទើបយើងអាចដឹងថាខ្លួនឯងមានសមត្ថភាពដល់កម្រិតណា”។
ដោយមានទេពកោសល្យធ្វើអាជីវកម្ម គាត់ក៏រកបានប្រាក់ចំណូលចំនួន៣០លានដុងជារៀងរាល់ខែក្នុងការលក់នំដូងអាំង។
ការជោគជ័យនោះ មិនធ្វើឲ្យនិស្សិតវ័យក្មេងមួយរូបនេះសម្រេចបំណងនិងបញ្ឈប់ត្រឹមនេះឡើយ។ ថាញ់ ហៅ មានបទពិសោធន៍ខាងលក់ទំនិញក្នុងមួយរយៈនោះហើយគាត់ក៏ផ្តើមមានគំនិតថ្មីទៀត៖ “ហេតុអ្វីយើងមិនពង្រីកការបង្កើតប្រព័ន្ធលក់នំដូងធំជាងនេះ? ការងារអាចនឹងលំបាកជាង ឧបសគ្គអាចធំជាង ប៉ុន្តែមានតែវិធីនោះទើបការធ្វើអាជីវកម្មបានជោគជ័យ”។ ព្រោះលក់នំដូងជាការងារងាយស្រួល ប្រសើរមួយដែលត្រូវការដើមទុនតិចនិងស្ថិតនៅក្នុងសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន។
មានក្តីស្រមៃនឹងពង្រីកប្រព័ន្ធលក់ទំនិញ ថាញ់ ហៅ បានចុះទៅខេត្ត បេនត្រែ តៀនហ្យាង និងបណ្តាខេត្តផ្សេងៗដើម្បីបោះដុំនំដូង អាទិភាពមុនដំបូងនោះគឺចំណត់ឡាននិងទីប្រជុំជន។ គាត់បានពន្យល់ថា៖ “នៅចំណត់ឡាន អតិថិជនតែងទិញនំតាមហូបនៅលើឡាននិងទិញសម្រាប់ជាកាដូរផងដែរ។ម្យ៉ាងវិញទៀតមានលក់នៅទីផ្សារ ហាងលក់គ្រឿងក្លែម ការ៉ាសសាំងប៉ុន្តែចំនួនទិញរបស់អតិថិជនមិនបានច្រើនដូចចំណត់ឡាន”។ ទោះបីជាជំហ៊ានមុនដំបូងមានការលំបាកច្រើនតែថាញ់ ហៅ ក៏ស្វែងរកបានរាប់រយទីកន្លែងដាក់លក់ផលិតផលតាមបណ្តាខេត្តទាំង ១៣ នៅ តី ណាម បូ។ រៀងរាល់ខែ គាត់ទទួលបានប្រាក់ចំណូលឡើងដល់ ៨០ - ៩០ លានដុង។
ថាញ់ ហៅ បានអោយដឹងថា ទន្ទឹមនឹងភាពងាយស្រួលនោះ ក៏ជួបប្រទះឧបសគ្គមិនតិចដែរ។ ផ្នែកស្វែងរកអតិថិជន ផ្នែកធានាផ្គត់ផ្គង់ដើមទំនិញ បុគ្គលិក គ្រប់គ្រងដើមទុន។ល។ គ្រប់យ៉ាងគឺគាត់ត្រូវសិក្សាស្វែងរកទីផ្សារ និងចំណេះដឹងបទពិសោធន៍ដែលបានរៀន។ ថាញ់ ហៅ ឱ្យដឹងថា៖ “ពេលខ្លះយើងត្រូវស្តាប់យោបល់ និងទប់ចិត្តចំពោះអតិថិជនដែលពិបាក មានករណីខ្លះយើងត្រូវអតិថិជននោះបដិសេធតែទីបំផុតគាត់ក្លាយជាអតិថិជនធំរបស់យើងវិញ”។
ហេតុដូច្នោះ ចំពោះ ថាញ់ ហៅ ការអត់ធ្មត់ក៏ជាកត្តាសំខាន់ផងដែរ។ ថាញ់ ហៅ មានចំណាប់អារម្មណ៍នឹងពាក្យរបស់លោកបណ្ឌិត ឡេ ថឹម យឿង៖ “ទប់ចិត្តជាកម្លាំង កម្លាំងជាការទប់ចិត្ត។ ពេលដែលគេទះចូលមុខយើង គឺយើងត្រូវតែហ្វឹកហាត់ដល់កម្រិត យើងមិនទះតបគេ – ពេលនេះកម្លាំងនឹងចាប់ផ្តើមបំផុសឡើង។ អ្នកដទៃជះទឹកមាត់ចូលមុខយើង យើងទប់ចិត្តរួចជូតទឹកមាត់នោះចោល –ជាមហាកម្លាំង។ គេជះទឹកមាត់ចូលមុខយើង យើងមិនជូត –ជាកម្លាំងដ៏អស្ចារ្យ”។
ចំពោះយុទ្ធសាស្ត្រនៃការលក់ដុំ ថាញ់ ហៅ ថ្លែងឱ្យដឹងថា យើងត្រូវបង្ហាញឱ្យអតិថិជនឃើញនូវសក្តានុពលនៃចំណង់ចំណូលចិត្តទំនិញរបស់យើង។ យើងត្រូវមានបំណិននៃការលក់ទាក់ទាញអតិថិជនថ្មីនិងរក្សាអតិថិជនចាស់។ ការប្រើប្រាស់ផលិតផលជាកត្តាសម្រេចយុទ្ធសាស្ត្រ ពេលខ្លះហាងនំ លក់ដាច់ខ្លាំងអាចខ្វះនំដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវរក្សាកិត្តិសព្ទ ធានានំគ្រប់ផ្គត់ផ្គង់ដល់អតិថិជន។ ចំណុចនេះក៏ជាឧបសគ្គខាងដើមមួយដែរ ព្រោះខ្វះធនធានមនុស្សនិងមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូន។ ដើម្បីធានាការអភិវឌ្ឍអាជីវកម្មបាននិរន្តរភាព និងឆ្ពោះទៅអនាគត ថាញ់ ហៅ មានបំណងសហការជាមួយមិត្តភក្តិបង្កើតក្រុមហ៊ុនឯកជនផងដែរ។
«បើមានគំនិតប្រសើរ គប្បីខិតខំអនុវត្តឱ្យបាន កុំគប្បីរាថយបើមានឧបសគ្គ»
លំនាំធ្វើអាជីវកម្មរបស់ ថាញ់ ហៅ ខាងលើ គឺជាគំនិតយ៉ាងសកម្មមួយ ហ៊ានគិតហ៊ានអនុវត្ត មិនដើរតាមគន្លងចាស់ដែលនិស្សិតជាច្រើនគិតថាចាំរៀនចប់ទើបស្វែងរកការងារតាមការបំរុងទុករបស់ឪពុកម្តាយ។ ថាញ់ ហៅ បានកំណត់គោលដៅដោយខ្លួនឯងចំពោះអនាគត។
ដា វី
